โปรต้อนรับปีใหม่
มันคือการเปลี่ยนจาก ธุรกิจที่เจ้าของควบคุมเองทั้งหมด → ธุรกิจที่สร้างระบบแล้วให้คนอื่นมาลงทุนและรันตามระบบ
ผมขอสรุปให้เห็นภาพแบบตรงไปตรงมาสำหรับ ธุรกิจเล็ก / SME ไทย นะครับ
โมเดลแฟรนไชส์แบบนี้ยืนบน 4 เสาหลัก
ระบบที่ทำซ้ำได้ (Replicable System)
ทุกอย่างต้อง “เขียนเป็นสูตร”
วิธีขาย
วิธีผลิต
วิธีเปิดร้าน / ปิดร้าน
วิธีจัดการของเสีย / ปัญหา
เจ้าของสาขาคือผู้ลงทุน ไม่ใช่ลูกจ้าง
เขารับความเสี่ยงเอง
เขามีแรงจูงใจมากกว่าลูกน้องเงินเดือน
ศูนย์กลางควบคุม (Central Control)
วัตถุดิบ
แบรนด์
ราคา
มาตรฐาน
เจ้าของแบรนด์โตจากค่า Franchise + Scale
ไม่ต้องดูแลคนเยอะ
รายได้เพิ่มตามจำนวนสาขา
ได้ แต่ต้อง “พร้อมเป็นเจ้าของระบบ” ไม่ใช่แค่หนีภาระคน
ผมขอเรียกว่า “Franchise-Lite”
เจ้าของแบรนด์ (คุณ)
คิดสูตร / ระบบ / แบรนด์
จัดหาวัตถุดิบหลัก
ทำการตลาดกลาง
แฟรนไชส์ซี
ลงทุนร้านเล็ก
ทำงานเองหรือจ้างคนเอง
ทำตามระบบคุณ 100%
อาหารทำง่าย / สูตรตายตัว
น้ำเต้าหู้
กาแฟ
ข้าวกล่อง
ลูกชิ้น / ปิ้งย่าง
บริการซ้ำ ๆ
ซักรีด
ล้างรถ
เดลิเวอรีอาหารเฉพาะทาง
| ประเด็น | ลูกน้อง | แฟรนไชส์ |
|---|---|---|
| เงินเดือน | คุณจ่าย | ไม่จ่าย |
| แรงจูงใจ | ต่ำ | สูง |
| คุมคุณภาพ | ง่าย | ต้องมีระบบ |
| โตเร็ว | ช้า | เร็ว |
| ภาระบริหาร | สูง | เปลี่ยนเป็นงานระบบ |
ถ้าขาดข้อใดข้อหนึ่ง = พังง่าย
ต้องเขียนงานทุกขั้นตอนออกมาได้
ถ้าต้อง “อาศัยฝีมือคุณ” แปลว่ายังไม่พร้อม
กำไรต่อสาขาต้องชัด
แฟรนไชส์ซีต้องอยู่ได้จริง
ไม่ใช่รวยแต่เจ้าของแบรนด์
อย่าขายฝัน
รายได้ต้อง conservative
บอกความเสี่ยงตรงไปตรงมา
เริ่มจาก 1–2 สาขาทดลอง
ทดลองกับคนรู้จักก่อนดีที่สุด
❌ แฟรนไชส์ ≠ หาคนมาช่วยทำงาน
✅ แฟรนไชส์ = ขยาย “ระบบ” ด้วยเงินและแรงของคนอื่น
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น